Μια βασιλοπούλα αρνείται να ερωτευτεί και στις πιέσεις του πατέρα της να παντρευτεί, αντιτάσσει ένα ανδρείκελο, ένα άβουλο όργανο που μόνη της πλάθει και που μπορεί απόλυτα να ελέγχει, τον Σιμιγδαλένιο. Μια άλλη όμως, βασιλοπούλα από ένα μακρινό βασίλειο κλέβει τον Σιμιγδαλένιο και αναγκάζει την πρώτη βασιλοπούλα να ξεκινήσει ένα ταξίδι αναζήτησής του που φτάνει μέχρι τον ήλιο, το φεγγάρι και τα μακρινά αστέρια. Σ’ αυτή την περιπλάνηση, μέσα από μεγάλο πόνο και μοναξιά, η βασιλοπούλα γνωρίζει τον εαυτό της και καταλαβαίνει το βαθύτερο νόημα της ύπαρξης που είναι η Αγάπη.
Σημείωμα του Συγγραφέα
Αν και μπορεί να φαίνετ’ έτσι, ο Σιμιγδαλένιος δεν είναι έργο μόνο παιδικό. Είν’ ένα παραμύθι που διαβάζεται με ανοιχτή καρδιά. Για μικρούς ή για μεγάλους; Ψευτοδίλημμα!
Ποιος μικρός θά ’χε ακούσει ένα παραμύθι, αν δεν του το ’λεγε κάποιος μεγάλος; Ποιος μεγάλος δεν χαίρεται διαβάζοντας ένα παραμύθι;
Ο Σιμιγδαλένιος είναι θέατρο. Φαντάζομαι το έργο με τρομερή ζωντάνια, συνεχή κίνηση, ζουμερά χρώματα, μουσική πολλή και πολλή έκφραση. Όχι επιδερμική επίδειξη· έκφραση. Ένα πραγματικό έργο συνόλου.
Ο Σιμιγδαλένιος, είν’ ένα στοίχημα: Με τον εαυτό μου. Δεν είχα ασχοληθεί ποτέ μου, ούτε με τα παραμύθια ούτε με το τι μπορεί να δώσει ζωντανά στις μέρες μας η παράδοση από σκηνής. Ακόμα, δεν είχα επιχειρήσει ποτέ μου να γράψω έμμετρα και με ρίμα. Πίστευα πως όλ’ αυτά ανήκουνε στο παρελθόν. Φαίνεται πως δεν είν’ έτσι. Κάποια πράματα είναι πάντα εκεί· μέσα μας. Αρκεί να σκύψουμε και να τα δούμε. Αρκεί να σκάψουμε και να τα βρούμε.
